| ردیف | نیمسال تحصیلی | نوع آزمون | پاسخنامه تستی | پاسخنامه تشریحی | توضیحات |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | ۱۴۰۳-۱۴۰۴-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 2 | ۱۴۰۲-۱۴۰۳-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 3 | ۱۴۰۲-۱۴۰۳-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 4 | ۱۴۰۱-۱۴۰۲-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 5 | ۱۴۰۱-۱۴۰۲-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 6 | ۱۴۰۰-۱۴۰۱-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 7 | ۹۷-۹۸-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 8 | ۹۷-۹۸-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 9 | ۹۶-۹۷-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 10 | ۹۶-۹۷-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 11 | ۹۵-۹۶-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 12 | ۹۵-۹۶-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 13 | ۹۴-۹۵-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 14 | ۹۴-۹۵-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 15 | ۹۳-۹۴-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 16 | ۹۲-۹۳-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 17 | ۹۲-۹۳-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 18 | ۹۱-۹۲-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 19 | ۹۱-۹۲-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 20 | ۹۰-۹۱-۲ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 21 | ۹۰-۹۱-۱ | تستی | ![]() | ![]() | |
| 22 | ۸۹-۹۰-۲ | تشریحی | ![]() | ![]() | |
| 23 | ۸۹-۹۰-۱ | تشریحی | ![]() | ![]() | |
| 24 | ۸۸-۸۹-۲ | تشریحی | ![]() | ![]() | |
| 25 | ۸۸-۸۹-۱ | تشریحی | ![]() | ![]() |
در این سؤال، گزینه نادرست از طریق بررسی هر بند نسبت به متن ارائه شده است.
1)گزینه 1 می گوید:دادرسان با قواعد و شیوه های خاصی به تفسیر و تاویل قوانین جزایی می پردازند.این نکته با دیدگاه متن سازگار است که بین تفسیر لفظی و تفسیر عقلی/منطقی و امکان تمثیلی بودن یا توسعی بودن تفسیر بحث می کند؛ بنابراین این گزینه قابل قبول است.
2)گزینه 2 می گوید:امروزه بدبینی های بکاریا و منتسکیو به دادرسان جزایی را باید غیر افراطی و واقع بینانه شمرد.این عبارت از متن های ارائه شده در نوشته ها مستقیما منتقل نمی شود و منابع مورد اشاره در متن، به استقلال بحث تفسیر و دامنه مسئولیت ها می پردازد ولی به استناد و استنتاج از این متن نمی توان نتیجه گرفت که چنین بدبینی هایی باید به عنوان غیر افراطی و واقع بینانه پذیرفته شوند.به علاوه گزاره ای با نام Beccariaو Montesquieuدر متن به چشم نمی خورد؛ بنابراین این گزینه مطلبی خارج از چارچوب یا بدون پشتیبانی صریح از متن است و نادرست تلقی می شود.
3)گزینه 3 می گوید:قواعد تفسیر جزایی محدود به تفسیر مضیق و منع توسل به قیاس نیستند.متن به صراحت نشان می دهد که تفسیر می تواند مضیق یا موسع باشد و هدف از این تفاسیر گاه به نفع متهم است؛ بنابراین ادعای محدود نبودن قواعد تفسیر به مضیق و قیاس صحیح است.
4)گزینه 4 می گوید:برخی قواعد تفسیر جزایی طبیعت کلی دارند و به قواعد دیگر نیز مربوط می شوند.متن به وجود «مقررات عام و خاص» و تقسیمات افتراقی اشاره می کند و نشان می دهد که بعضی اصول تفسیر از نظر کلیت می توانند بر سایر قواعد اثر بگذارند، بنابراین این گزاره نیز صحیح است.
بنابراین گزینه 2 نادرست است.